Welcome!

With this blog, I want to show you all the beauty that is life, literature and writing. I really hope you enjoy your visit to this blog as much as I've loved making it.

Thank you for your visit and see you back soon!

Much love,
Sarah x

Sunday 10 April 2011

Message from Sarah

Hi my dear friends,

Happy Easter holidays!!
It's wonderful to see my little nephews searching for some chocolate eggs in the garden. The trees already have fresh, green leaves; flowers are blossoming and temperatures are peaking up to 20 degrees (today even 23 degrees‼). This good weather made me think of you all. You bring the warmth and happiness in my life, just as the sun does. So you're all little suns to me. I cherish every moment from now on, 'cause life is too short not to see the sun coming up every morning!

There are lots of things I want to tell you, though I must admit, the best way to express my feelings is with writing, nature and music. Those three factors are very important in my life. And so is love. I keep on believing in a never-ending relationship with unconditional love from both sides. I am sure there will be a cowboy waiting for me to save me from my lonely life ;-). Okay, I'm getting really corny.

It's time to go and to enjoy this beautiful day.
I'm very grateful for everything you've done to me, I do really appreciate it. Thank you, guys.

Sarah.

Monday 21 February 2011

How low can you go?

My dear beloved readers,

Tonight I got to think about chances. There are those who open you, who give you the courage to go on with your dream. It is my belief that chances are the gentlest appreciation of patience. My patience level entered danger zone.
I gave all my chances to love, which was relatively stupid. Then again, it was an experience. A starting-point to show you there's something rotten. Can we give too many chances? I believe we can. How much easier would it be if we had a tight scheme? Two chances, then game over?


There are a lot of factors why we keep on giving a person chances, and lots of it. The most important factor, I think it is love.
The love for your children, the love for the ones who are very dear to you, perhaps even the love for love…


What if our hope and faith in love has gone? There is nothing left to give, nothing left to live for. You can have top of the range cars in your garage, pedigree pets playing in your garden and top designer clothes in your closet.
You can have success and a lot of appreciation and admiring from the outside world, newspapers screaming for your photograph…
But still, if you are emotionally poor, none of those stuff matters. It's what's inside that counts.


Perhaps we need a back-up-plan. You know like a little USB stick you can plug in and everybody's happy again? My back-up-plans are my friends, especially my dearest Elice, for keeping me on the right highway.
Even though there were people who thought I would end up with nothing, she kept on believing in me and she still does.
I'm just happy to have such a friend. Someone who just makes you laugh through your tears. Someone who catch you when you are really falling.
Someone to share a large portion of French fries. Someone to talk about your downers. Someone to drink cocktails with.
Someone who's there in your car when you feel lost. Someone who really loves you the way you are, even though your hair is kind a stupid today!
And if we are lucky, we have always a back-up or an offer to create new back-ups. And if you are very lucky, just 3 km away from your house…

XS.

Saturday 22 January 2011

Tweet, tweet!

Hello again!


Jullie vragen jullie waarschijnlijk af waarom ik zo'n verschrikkelijk lange tijd niets meer heb gepost op mijn blog.
Wel, deze keer heb ik een excellent excuus... Hier gaan we dan.



Ik vond de adapter van mijn laptop niet.
Nee, toch niet.



Ik heb namelijk examens. Terwijl sommigen van jullie meevoelen met de pijn van een armzalige student, krijgen anderen vast kippenvel bij het horen van het dramatische woord. Toch kan ik jullie vertellen dat alles goed gaat. Ik leef nog. Ik leef zelfs heel gelukkig. In een volledige maand blok én examens ben ik maar één keertje ingestort: de Spaanse namiddag. Na een uur ijsberen op het terras met mijn hond en een mok hete koffie is mijn verstand terug tot zinnen gekomen. God bless me!


Omdat ik zo verschrikkelijk verslaafd ben aan mijn dagelijkse schrijfroutine en aan de geweldige reacties van jullie, moest ik wel iets neerschrijven. Ik werd als het ware getrokken naar mijn laptop en mijn vingers vliegen momenteel als een straaljager over mijn toetsenbord. Het is verschrikkelijk 'creepy' om te weten dat mijn verstand hier van alles neerpent en dat ik mezelf amper kan volgen. Maar dat is denk ik wat een schrijfster doet: go with the flow! Terwijl anderen recht naar hun doel lopen, gaan wij, schrijvers als wervelwinden zigzaggend door het leven, trachtend allerlei zaken op te pikken om zo onze kost te verdienen.


Ik moet wel toegeven dat ik eigenlijk al veel eerder iets kon geplaatst hebben op mijn website, maar iets trok mijn aandacht. Het was zo overweldigend, pittig, kort, grappig en toch zo gevoelig. Ik leerde veel bij over de hele wereld, en vooral over mijn twee grote liefdes: schrijven en Londen. Dat geweldige, uitmuntende iets is Twitter! 


Normaal gezien ben ik echt niet dé sociale netwerker, maar dit is echt een geweldige community! Ik heb mij een avond in het netwerk gestort en ik moet zeggen: het is verslavend. Ik tweet de hele tijd door en ik vind het heerlijk om tweets van andere collega-schrijvers te lezen en de laatste fashion -en medische trends te analyseren.


Ik kan uren doorgaan over de voordelen van Twitter, maar dat zou te veel van mijn kostbare studeertijd afnemen. Ik kan jullie dus enkel aanraden om mij te volgen op Twitter, als ik weer eens een tijdje van de aardbol ben verdwenen.

O, ja, nog één klein iets. Mijn hoofd heeft een duik genomen in een bad van ideeën en inspiratie. Dit zal zo fantastisch worden de komende week, wanneer de examens eindelijk hun einde hebben bereikt… Mijn boek, columns, blog, Twitter lachen mij toe, en ik hoop jullie ook! 


Tot 'hoors' voor meer oorverdovend, knetterend, spectaculair nieuws.


Take care, 

Love,


Sarah x.

Tuesday 4 January 2011

Let’s talk about…

It's funny how a conversation can affect the human brain. I mean my brain. But I guess that's a common addiction to writers; they just absorb every little, spicy detail to get some inspiration. And I have been thinking about one word for the last three days: it's called "talking".

After this easy going and interesting conversation, I've changed my opinion on the whole dating-thing. There are four million men out there… There must be someone, who makes you feel just like a real woman, even if you have a bad hair-day. Perhaps you need to kiss some Kermit frogs, before you get the right lottery ticket. In that case: have we, Elice and I, kissed enough frogs or how many are there left out there? Is changing location an option? Elice explains this in her very own style: 'I've been dating the wrong men for over two years, where the hell is he hanging out? Egypt?'

Let's be positive. There are people who fit together. Maybe there's this fantastic guy, who loves your interests as much as you do. Maybe there is this person, who would follow you to any place in the world, just to see you. It's just very hard to know, who he is, even if you know him. If you are in a relationship or better if you are married, there is no certainty that you know his real inner personality. There are always secrets you keep for each other, even if you share the same bed. There will always be addictions you want to keep secretly for yourself; from a smoking or alcohol addiction to the fact you have special sexual appetite.

It's so weird. People talk about everything to each other, except the things that are very necessary to be talked about. There are no taboos in this world. Yet, there is still this problem, couples don't talk anymore. I was in this restaurant some time ago, chatting to my friend, laughing and joking until I stopped talking for a while and found out that nobody else was having fun! Couples seem to go out for dinner, but they don't talk anymore. I mean they talk, but not about serious, necessary subjects. We are making plans and plans for our future, but we don't realize that all that matters is NOW. People often say: "Lord, what must I do?". Well, the answer would be: talk. Everything is going so fast, we need to enjoy life! This is very urgent. We need to talk as adults, right now and rationally. Adults? Okay, when are we considered adults again? I guess it stopped somewhere between plastic surgery and smoking pot.

Sometimes we just need that cocktail, a good friend to embrace and to tell everything you can't tell your boyfriend. Memories and taboos stay forever in this world, but your friends can open your heart and fears … Strangely enough, they have the key and guts…

Wednesday 15 December 2010

A new start...

Dear visitors,

December is a very important month for me (and I bet for quite a lot of people). Examinations are coming very close, Christmas is banging on our doors and a new year is ready to take off. And of course, there is a lot to do and it's inevitably a very busy period for this small world…

The search is on for Christmas trees, suitable presents, tasty turkeys, perfect outfits, champagne and perhaps a date? Christmas is a period of joy and laughter, peace and forgiveness. But moreover, it’s a period full of love by the ones that are close to your heart: your partner, dog, parents, grandparents, friends, neighbours, etc… 

While I'm typing all these words, I'm spending the night over homeopathic herbs and infusion tea, tears and fever. I thought it would be useful to type some words on my blog and finally explain you, why I was so inactive lately, instead of banging my head against a brick wall of frustration. Now you all know that the reason why I wasn’t posting anything on my blog was illness. Frankly, there is something more… 

I’m very excited to see what 2011 will bring, because I’m about to make, or at least try to make my ultimate dream come true. I am going to write a book. Actually I’m writing the first pages tonight. The details are top secret, but I’ll stay in touch to give you all the prosperity and downers about my process as a writer… Of course the large posts are about to shrink into little notes, but I promise you that it will be concise! Sometimes all you want to say just needs one tiny, little word…

For the new year, I want to wish you all the beauty, love and luck that heaven has in store... Above all that, I wish you strength and courage to persevere and reach your goals. I hope you enjoy this blissful time with your family and friends and that you may experience deep affection.

Happy holidays and a happy New Year,

Love,

Sarah x.

Monday 6 December 2010

‘Omi & Opi’ – dag!

Het was u vast nog niet opgevallen dat ik verliefd ben op de Engelse taal. Eigenlijk heb ik er heimelijk nood aan. Dit Engeland - gedoe wordt gegarandeerd een levenslange verslaving. Anderen worden zot zonder nicotine of alcohol, ik voel mij zo klein als menselijk mogelijk is, zonder Engels. Natuurlijk ben ik geboren en getogen als een fiere Belg en thuis is waar mijn Nederlandse roman staat (en dus niet mijn Stella) … 

Om mijn vaderland en alle mensen, die mij dierbaar zijn, even in de bloemetjes te zetten, schrijf ik vandaag in mijn moedertaal. Eigenlijk is mijn moedertaal een plat, boers, West – Vlaams dialect, Nederlands met flink wat haar op. En eigenlijk schrijf ik vandaag in de Nederlandse taal voor mijn toegewijde grootouders. De hoeveelheid bewondering dat ik voor die mensen heb, is gewoon even groot als de liefde die ze mij geven. 

Er wordt wel eens gezegd dat ik enorme gelijkenissen vertoon met mijn grootvader. Terwijl anderen dat gaan zien als een verloren strijd tegen ouderdom en de nodige ongemakjes, is dit voor mij een mooier compliment dan iedere Nobelprijs of Oscar. Dat kleine mannetje in zijn veel te grote tuin heeft er voor gezorgd dat veel mensen zich goed voelen. Of het nu gaat om een rondleiding in zijn tuin, een zware operatie, onder - voorzitterschap van een vereniging of lijsttrekker zijn van een politieke partij, alles kan en met een lach natuurlijk.Soms zelfs wel ‘voor éénen euro’… 

Niet alleen hij is een optimist tot in de kist, ook zijn vrouw is ongetwijfeld een rots in de branding. Ze is die soort vrouw, waar iedereen wel eens behoefte aan heeft: de emotionele dochter, de gestresseerde zoon, de turbo-echtgenoot, de schoondochter, het plagende kleinkind en een kameleon, genaamd Sarah. 

Ze is de persoon die mij het best kan inschatten.Handig toch zo’n spiegel van jezelf?! Yep, maar ook scary! (daar ga ik weer de Engelse toer op). Ik zou haar wel eens willen inschrijven voor de ‘Slimste Vrouw’! Informatie heeft ze genoeg verzameld in haar leven. Daar ben ik zeker van, want met mijn informatie kan ze zo een trilogie schrijven. Noem het en ze weet er iets over te vertellen: studiekeuzes, relaties, moederliefde, kleine attenties, schimmelinfecties, nagelbijten, homeopathie… Hoef ik nog door te gaan?

Dit is natuurlijk nog maar een tak van de familieboom, de andere tak zit gegarandeerd al in dromenland en wordt in een volgende blog behandeld.
Ik wil beroemd worden met schrijven, niet als aanstoker van de WGW1 (The First World Grandparent War). Trouwens beide grootouders verdienen een blog voor zich apart. Want, hoewel wij, jongeren in de 21ste eeuw, nood hebben aan ouders die het goede voorbeeld tonen, blijven grootouders het knipperende lichtje aan de sterrenhemel, een knipoog naar het verleden en een richtingaanwijzer naar de toekomst.

Daarom, steek ik met veel plezier Sinterklaas terug op zijn stoomboot richting de Spaanse Riviera en verklaar ik hierbij 6 december de officiële ‘Omi & Opi’-dag van het jaar. Vanaf nu wordt er geen chocolade meer gegeven aan de kinderen. De kleinkinderen zelf gaan op deze dag opa en oma een bezoekje brengen, met een doosje heerlijke truffels.
En weet je wat ik nu zie in mijn gedachten? Een klein mannetje in een veel te grote tuin, dat zijn mond tuit bij het horen van het woord: ‘truffel’.

Bedankt & tot de volgende keer,

Uw kleinkind,

XS.

Sunday 5 December 2010

Have yourself a merry, healthy Christmas!

This week, I wanted to write about all the benefits and disadvantages of snow. Unfortunately, my inspiration was melted before I could write it down. So I put that in a waste-paper basket and went for a long walk on the countryside... After falling twice on my butt and hating ice for the rest of the year, I came to think about diet and workout...

A healthy lifestyle is the most feared/loved subject of the modern woman... We all want to have lean, strong legs and a flat six pack. We constantly try to understand how movie stars seem to manage to control their weight and look so dazzling. But what about exercising and sweating to remain our tiny figure, just like they do? Do we want to sweat like a pig to burn a little bit of calories? Honestly, no we don’t. We like the idea of being in the gym with fancy exercise clothes and work out gadgets, but we hate doing the exercises or cardio to burn that extra pound.

Why do we keep on dragging ourselves to the gym? Why do we roll into yoga classes and pilates? Perhaps because we need it. Hard to admit of course, but we do. We need some time to concentrate on our lifestyle, our inspirations and we certainly long for some spare time to stay resistant to stress. Exercising and working out does not only get you in good shape, it helps you to relax and enjoy your life to the full.

As a matter of fact, a wise man told me we only need fruits, veggies, nuts and seeds, combined with lots of water. It’s not necessary to eat boiled or steamed food, because it consists no vitamins or minerals at all. Of course, it is not bad at all, but you don’t need it. So why do we keep on eating too much? Why do we eat all those fat, obsolete meals at Christmas? Because, it is tradition. Okay, good answer. But if we change the traditions and we decide to eat healthy and exercise on New Year’s Eve, would that be okay as well? Okay, I start to sound like an exercise guru!

Actually, if been trying out this diet and work out for a week and I started to see some results. It motivates you to see your figure getting into shape, thanks to your own dedication and precision! Now, a very wise question (if I may say so): ‘Why am I doing this?’. I keep on doing this because it makes me feel better, it gets my mind and body in balance and it’s fun! I bet you have that ‘Has-she-gone-mad?’-look on your face, but that was exactly the reaction I was looking for!

Yes, working out is fun, fun, fun and I’m about to explain why. We all know that you get into shape, right? So when you are into shape it’s much more fun to go shopping, especially when you figure out that you can wear a six instead of an eight! Honestly, ladies, being healthy and lean are of course much more attractive to guys, so hello attention! Bonus! It is refreshing not to cook every single day for more than two hours, because you only have to eat fruits and salads! Oh, and what about exercising with your girlfriends? Get into shape while exchanging your secrets and experiences! And last but not least, it is good for your mind and body! Give them a shot, will you? They help you each and every single day to process wonderful results at work, so give them a hand as well! They will be very glad to get your attention and relaxation...
If you aren’t convinced yet, you seriously are a hopeless case! So put on your sweatpants, let that turkey where he belongs (in the nature, living happily) and kick your ass of in the gym!
 
Big, non-fat kisses from a fitness guru on the treadmill,
XS